Askar Wataniah Malaysia (AW) adalah badan sukarela 
yang berlainan daripada badan-badan sukarela yang lain. AW merupakan Angkatan Simpanan Tentera Darat Malaysia sebagai benteng kedua dalam mempertahankan negara kita yang tercinta. Penyertaan rakyat dalam AW merupakan satu sumbangan murni bagi menyahut seruan pertiwi sesuai dengan konsep HANRUH (Pertahanan Menyeluruh) yang ditetapkan dalam Dasar Pertahanan Negara. Sebagai sebuah negara yang pesat membangun dan berwawasan, penglibatan rakyat dan semua pihak adalah amat perlu bagi memainkan peranan dalam pembangunan serta pertahanan negara.HANRUH antaranya menetapkan bantuan nasional termasuk penggemblengan semua sumber negara di samping penglibatan Angkatan Tentera Malaysia.
Penyertaan rakyat dalam Angkatan Sukarela di Semenanjung Malaysia bermula semenjak 1902 lagi apabila Kerajaan Inggeris menubuhkan Pasukan Sukarela di Negeri-negeri Melayu Bersekutu yang dipanggil Federated Malay States Volunteer Force (FMSVF), Pasukan Sukarela di Negeri Melayu Tidak Bersekutu pula dipanggil Unfederated Malay States Volunteer Force (UNFMSVF) dan di Negeri-Negeri Selat pula ialah The Straits Settlement Volunteer Force (SSVF).
Pasukan-pasukan Sukarela telah memainkan peranan yang begitu penting terutamanya semasa dalam Peperangan Dunia Kedua, darurat 1948-1960 dan konfrontasi. Semasa darurat ia dikenali sebagai 'Home Guard'. Pasukan ini telah disusun semula sebagai Pasukan Pertahanan Tempatan pada 1 Jun 1958 dan seterusnya dikenali sebagai Askar Wataniah Malaysia.
LATARBELAKANG PENUBUHAN PASUKAN SUKARELA
Pasukan Sukarela di Tanah Melayu bermula di Negeri-Neger
i Selat. Singapura sebagai pusat pentadbiran kerajaan British di Tanah Melayu merupakan negeri pertama menubuhkannya pada tahun 1854. Penubuhan Singapore Volunteer Corps (SVC) ini telah mendapat sokongan daripada Gabenor Negeri-Negeri Selat, Kolonel W. J. Butterworth, dan telah memperbadankannya melalui pengkuatkuasaan Akta pada 23 Oktober 1857.
Pada 22 Feb 1888, SVC Meriam telah ditubuhkan dan ia dikenali sebagai Singapore Volunteer Artillery Corps (SVA). Sehingga ke tahun 1901, SVC telah berjaya menubuhkan beberapa kor lain seperti :
Singapore Volunteer Rifles (SVR)
Singapore Volunteer Engineer (SVE)
Singapore Volunteer Infantry (SVI)
Pasukan Sukarela pertama yang ditubuhkan di Semenanjung ialah di Pulau Pinang pada 1861. Pasukan ini dikenali sebagai Penang Volunteers dan telah dilembagakan sebagai sebuah pasukan infantri melalui kuatkuasa Volunteer Ordinance 1888. Pada ketika itu keanggotaan ialah seramai 60 orang, terdiri daripada orang berbangsa Eropah dan Serani. Pada 29 Jun 1899, Penang Volunteers yang kedua telah ditubuhkan. Kapten Arthur Adam telah dilantik menjadi Pemangku Komandan.
Pada 25 Oktober 1901 pula telah ditubuhkan satu kompeni SVC di Melaka diketuai oleh Kapten R.N. Bland. Keanggotaannya adalah seramai 47 orang terdiri daripada orang Eropah, Cina, Melayu dan Serani. Manakala di Seberang Perai atau Province Wellesley, pada tahun 1915 telah ditubuhkan Pasukan Pertahanan Tempatan. Pasukan ini dikenali sebagai Province Wellesley Volunteer Rifles (P&PWVR). Kapten W. Duncan (Pengurus Ladang Kumpulan Caledonia) telah dilantik menjadi Pegawai Rentah pertama pasukan ini.
Pada tahun 1902, Negeri-Negeri Melayu Bersekutu (FMS) yang terdiri daripada negeri Perak, Selangor, Pahang dan Negeri Sembilan telah mula menubuhkan unit Sukarela yang dikenali sebagai Malay States Volunteer Rifles (MSVR).
Unit -unit telah dilengkapi dengan dua pucuk "machine gun" yang telah dihadiahkan oleh Dr. Loke Yew, CMG di Selangor. Manakala keanggotaan MSVR Perak adalah terdiri daripada pelombong bijih timah.
Justeru itu, Selangor merupakan negeri pertama dari Negeri-Negeri Melayu Bersekutu yang menubuhkan MSVR. Pegawai-pegawai British telah memainkan peranan penting dalam usaha penubuhan ini. Di samping itu, mereka juga telah digalakkan menyertainya. Sementara itu, semua Pegawai Daerah, Penolong Pegawai Daerah dan Ketua Polis Daerah telah diarah untuk menubuhkan MSVR di daerah masing-masing. Kebanyakan pegawai MSVR ini terdiri daripada Pegawai Perkhidmatan Awam Malaya (MCS) yang pada kebiasaannya Pegawai Daerah sendiri menjadi pemerintah.
Untuk menggalakkan lebih ramai pegawai atasan menyertai MSVR, beberapa keistimewaan telah diberikan kepada mereka. Antaranya, memberi kenaikan pangkat dengan cepat. Di samping itu sambutan daripada pembesar-pembesar lain amat menggalakkan. Antara pembesar-pembesar yang menyertai MSVR ialah Datok Naning Usman bin Kering (Ketua Adat Luak Naning, di Melaka) dan Raja Aman Shah bin Raja Harun Ar-Rashid (cucu kepada Sultan Idris, di Perak).
Dalam tahun 1913, Enakmen Sukarelawan Negeri-Negeri Melayu Bersekutu telah dikuatkuasakan dan ini telah mendorong Negeri-Negeri Melayu yang lain (Negeri-
Negeri Melayu Tidak Bersekutu atau Unfederated Malay States) menubuhkan pasukan Sukarela masing-masing. Negeri-negeri yang telah menubuhkan pasukan Sukarela masing-masing adalah Johor (1914), Kelantan (1917) dan Kedah (1930).
yang berlainan daripada badan-badan sukarela yang lain. AW merupakan Angkatan Simpanan Tentera Darat Malaysia sebagai benteng kedua dalam mempertahankan negara kita yang tercinta. Penyertaan rakyat dalam AW merupakan satu sumbangan murni bagi menyahut seruan pertiwi sesuai dengan konsep HANRUH (Pertahanan Menyeluruh) yang ditetapkan dalam Dasar Pertahanan Negara. Sebagai sebuah negara yang pesat membangun dan berwawasan, penglibatan rakyat dan semua pihak adalah amat perlu bagi memainkan peranan dalam pembangunan serta pertahanan negara.HANRUH antaranya menetapkan bantuan nasional termasuk penggemblengan semua sumber negara di samping penglibatan Angkatan Tentera Malaysia.
Penyertaan rakyat dalam Angkatan Sukarela di Semenanjung Malaysia bermula semenjak 1902 lagi apabila Kerajaan Inggeris menubuhkan Pasukan Sukarela di Negeri-negeri Melayu Bersekutu yang dipanggil Federated Malay States Volunteer Force (FMSVF), Pasukan Sukarela di Negeri Melayu Tidak Bersekutu pula dipanggil Unfederated Malay States Volunteer Force (UNFMSVF) dan di Negeri-Negeri Selat pula ialah The Straits Settlement Volunteer Force (SSVF).
Pasukan-pasukan Sukarela telah memainkan peranan yang begitu penting terutamanya semasa dalam Peperangan Dunia Kedua, darurat 1948-1960 dan konfrontasi. Semasa darurat ia dikenali sebagai 'Home Guard'. Pasukan ini telah disusun semula sebagai Pasukan Pertahanan Tempatan pada 1 Jun 1958 dan seterusnya dikenali sebagai Askar Wataniah Malaysia.
LATARBELAKANG PENUBUHAN PASUKAN SUKARELA
Pasukan Sukarela di Tanah Melayu bermula di Negeri-Neger
i Selat. Singapura sebagai pusat pentadbiran kerajaan British di Tanah Melayu merupakan negeri pertama menubuhkannya pada tahun 1854. Penubuhan Singapore Volunteer Corps (SVC) ini telah mendapat sokongan daripada Gabenor Negeri-Negeri Selat, Kolonel W. J. Butterworth, dan telah memperbadankannya melalui pengkuatkuasaan Akta pada 23 Oktober 1857.
Pada 22 Feb 1888, SVC Meriam telah ditubuhkan dan ia dikenali sebagai Singapore Volunteer Artillery Corps (SVA). Sehingga ke tahun 1901, SVC telah berjaya menubuhkan beberapa kor lain seperti :
Singapore Volunteer Rifles (SVR)
Singapore Volunteer Engineer (SVE)
Singapore Volunteer Infantry (SVI)
Pasukan Sukarela pertama yang ditubuhkan di Semenanjung ialah di Pulau Pinang pada 1861. Pasukan ini dikenali sebagai Penang Volunteers dan telah dilembagakan sebagai sebuah pasukan infantri melalui kuatkuasa Volunteer Ordinance 1888. Pada ketika itu keanggotaan ialah seramai 60 orang, terdiri daripada orang berbangsa Eropah dan Serani. Pada 29 Jun 1899, Penang Volunteers yang kedua telah ditubuhkan. Kapten Arthur Adam telah dilantik menjadi Pemangku Komandan.
Pada 25 Oktober 1901 pula telah ditubuhkan satu kompeni SVC di Melaka diketuai oleh Kapten R.N. Bland. Keanggotaannya adalah seramai 47 orang terdiri daripada orang Eropah, Cina, Melayu dan Serani. Manakala di Seberang Perai atau Province Wellesley, pada tahun 1915 telah ditubuhkan Pasukan Pertahanan Tempatan. Pasukan ini dikenali sebagai Province Wellesley Volunteer Rifles (P&PWVR). Kapten W. Duncan (Pengurus Ladang Kumpulan Caledonia) telah dilantik menjadi Pegawai Rentah pertama pasukan ini.
Pada tahun 1902, Negeri-Negeri Melayu Bersekutu (FMS) yang terdiri daripada negeri Perak, Selangor, Pahang dan Negeri Sembilan telah mula menubuhkan unit Sukarela yang dikenali sebagai Malay States Volunteer Rifles (MSVR).
Unit -unit telah dilengkapi dengan dua pucuk "machine gun" yang telah dihadiahkan oleh Dr. Loke Yew, CMG di Selangor. Manakala keanggotaan MSVR Perak adalah terdiri daripada pelombong bijih timah.
Justeru itu, Selangor merupakan negeri pertama dari Negeri-Negeri Melayu Bersekutu yang menubuhkan MSVR. Pegawai-pegawai British telah memainkan peranan penting dalam usaha penubuhan ini. Di samping itu, mereka juga telah digalakkan menyertainya. Sementara itu, semua Pegawai Daerah, Penolong Pegawai Daerah dan Ketua Polis Daerah telah diarah untuk menubuhkan MSVR di daerah masing-masing. Kebanyakan pegawai MSVR ini terdiri daripada Pegawai Perkhidmatan Awam Malaya (MCS) yang pada kebiasaannya Pegawai Daerah sendiri menjadi pemerintah.
Untuk menggalakkan lebih ramai pegawai atasan menyertai MSVR, beberapa keistimewaan telah diberikan kepada mereka. Antaranya, memberi kenaikan pangkat dengan cepat. Di samping itu sambutan daripada pembesar-pembesar lain amat menggalakkan. Antara pembesar-pembesar yang menyertai MSVR ialah Datok Naning Usman bin Kering (Ketua Adat Luak Naning, di Melaka) dan Raja Aman Shah bin Raja Harun Ar-Rashid (cucu kepada Sultan Idris, di Perak).
Dalam tahun 1913, Enakmen Sukarelawan Negeri-Negeri Melayu Bersekutu telah dikuatkuasakan dan ini telah mendorong Negeri-Negeri Melayu yang lain (Negeri-
Negeri Melayu Tidak Bersekutu atau Unfederated Malay States) menubuhkan pasukan Sukarela masing-masing. Negeri-negeri yang telah menubuhkan pasukan Sukarela masing-masing adalah Johor (1914), Kelantan (1917) dan Kedah (1930).
Pasukan-pasukan ini dikenali sebagai Unfederated Malay States Volunteer Force (UFMSVF). Menjelang tahun 1915, di samping MSVR, Negeri-Negeri Melayu Bersekutu pula menubuhkan The Malayan Volunteer Infantry (MVI).
The Malayan Volunteer Infantry, Perak - Mac 1915
The Malayan Volunteer Infantry, Selangor - 1915/1916
The Malayan Volunteer Infantry, Pahang - April 1916
The Malayan Volunteer Infantry, N. Sembilan - Sept 1916
PENYUSUNAN SEMULA
Tahun 1921 sehingga 1937 merupakan satu era penyusunan semula ke atas pasukan Sukarela di Negeri-negeri Melayu Bersekutu dan Negeri-negeri Selat. Di Negeri-negeri Selat, Pasukan SVC, SVA dan SVI, memulakan proses penyusunan semula pada 1921. Pasukan-pasukan ini telah digabungkan dan diberi nama baru sebagai Straits Settlement Volunteer Force (SSVF) dengan ibu pejabatnya di Singapura. Leftenan Kolonel P. E. Spencer telah dilantik menjadi Komandan SSVF yang pertama dan di samping itu, terdapat juga orang-orang Melayu yang telah diberi jawatan pegawai, terutama daripada pasukan SSVF Melaka seperti :
Kapten Muhd Ali bin Maidin.
Leftenan Abbas bin Said (kemudiannya memasuki Askar Melayu).
Leftenan Abu Bakar bin Umar.
Leftenan Jetti bin Ahmad.
Leftenan Usman bin Kering (Datok Naning).
Manakala pada tahun 1937, pasukan Sukarela Malay States Volunteer Rifles (MSVR) juga telah disusun semula dan diberi nama baru yang dikenali sebagai Federated Malay States Volunteer Force (FMSVF). Semasa Perang Dunia Kedua, pasukan inilah sebenarnya yang terlibat penuh membantu angkatan tentera lain untuk menentang Jepun.
Pasukan ini mempunyai batalion-batalionnya di setiap negeri, di samping itu mempunyai kompeni 'machine gun', kompeni orang Cina dan pasukan meriam (light battery). Pecahan batalionnya adalah seperti berikut:
Batalion 1 - Perak
Batalion 2 - Selangor
Batalion 3 - Negeri Sembilan
Batalion 4 - Pahang
Dari gagasan P&PWVF, SSVF dan FMSVF inilah bermulanya sejarah pasukan Sukarela di negara ini. Secara amnya dapat disimpulkan bahawa Perang Dunia Pertama (1914-1918) telah menjadi faktor penggerak penubuhan pasukan Sukarela, dan di antara pusat pasukan Sukarela yang ulung sekali ditubuhkan ialah di Sultan Idris Training College (SITC), Tanjung Malim. Pasukan ini dikenali sebagai Sultan Idris Training College Volunteer Force atau SITCVF.
Pada tahun 1929, satu kontinjen Sukarela dari Tanah Melayu telah dihantar ke England untuk menghadiri upacara kemahkotaan Raja dan Ratu United Kingdom. Manakala pada tahun 1934, telah memperlihatkan P&PWVF dan MSVR dianugerahkan Panji-panji Rejimen masing-masing di samping menerima Panji-Panji DiRaja.
PENGORBANAN PASUKAN SUKARELA
Dalam tahun 1941, Jepun telah mengisytiharkan perang ke atas Malaya dan mula mendarat di Kota Bharu pada 8 Disember 1941. Dengan kehadiran Jepun itu semua anggota pasukan Sukarela dari FMSVF, UFMSVF, SSVF dan SITCVF telah dikerah berkhidmat sepenuh masa bersama-sama tentera British dan Askar Melayu untuk menentang tentera Jepun.
Pada 15 Februari 1942, pihak British telah diisytiharkan kalah kepada Jepun. Ramai di antara anggota-anggota Sukarela berkenaan telah terkorban dan menerima nasib yang sama seperti anggota-anggota pasukan Tetap. Mereka yang ditawan telah ditempatkan di khemah tahanan Ferrer Park, Singapura. Ramai di antara mereka telah dihantar ke Siam sebagai buruh paksaan untuk membina landasan keretapi maut, dan salah seorang daripada mereka yang boleh dianggap sebagai wira bangsa dan dibanggakan oleh anggota sukarela ialah Allahyarham Lt Yazid bin Ahmad (dari FMSVF, meninggal semasa di Siam).
Begitu juga dengan peristiwa beberapa orang pegawai Sukarela yang sanggup menggadaikan nyawa. Pada 28 Februari 1942, beberapa orang pegawai dari pasukan sukarela telah dijatuhi hukuman bunuh oleh Jepun kerana keengganan mereka menanggalkan pakaian seragam. Di antara mereka yang dibunuh oleh Jepun ialah :
Kapten Raja Aman Shah bin Raja Harun Ar-Rashid (FMSVF)
Leftenan Abbas bin Said (SSVF)
Leftenan Abu Bakar bin Umar (SSVF)
Leftenan Usman bin Kering (Datok Naning) (SSVF)
Manakala pegawai-pegawai sukarela British yang terkorban ialah :
Kapten J.T. Horsburgh (SSVF)
Kapten H.R. Rix (FMSVF)
Leftenan G.D. Haggit (SSVF)
Leftenan G.F.D Stephen (FMSVF)
PERTEMUAN DI BATU TALAM
Pada tahun 1944, Ibu pejabat Force 136 (bertempat di Colombo), telah menghantar Leftenan Kolonel J. Douglas Richardson ke Pahang untuk mewujudkan satu kumpulan gerakan anti-Jepun. Setibanya di Pahang, beliau telah terperanjat kerana gerakan tersebut telahpun diwujudkan oleh seorang pemuda anak watan berusia dua puluh enam tahun bernama Yeop Mahidin bin Mohamed Shariff (Dato' Yeop Mahidin menjadi Pengarah Askar Wataniah yang pertama dan telah kembali kerahmatullah pada 19 Disember 1999).
Tanggal 15 Julai 1945, Leftenan Kolonel Richardson telah menulis surat kepada Yeop Mahidin untuk mengadakan pertemuan di antara mereka berdua. Pada 23 Julai 1945 bertempat di Batu Talam, Kuala Lipis, bertemulah Richardson (nama samaran Kiwi) dengan Yeop Mahidin (Singa). Perbincangan selama empat jam telah diadakan, dan di antara persetujuan yang telah dicapai ialah:
Satu gerakan kumpulan sulit bersama telah ditubuhkan dan kumpulan ini diberi nama Gerila WATANIAH. (Perkataan 'Wataniah' telah diilhamkan daripada perkataan Vatan iaitu kumpulan gerila di Itali yang diketuai oleh Kamal Ataturk). Yeop Mahidin telah dicadangkan menjadi Pegawai Memerintah dengan pangkat Leftenan Kolonel, manakala Sultan Pahang telah dicadangkan sebagai Kolonel Kehormat.
South East Asia Command (di Colombo) dan Force 136 akan memberi bekalan senjata, pakaian seragam, makanan, set komunikasi dan lain-lain keperluan.
Kumpulan gerakan ini ditubuhkan untuk tugas penting bagi membantu Tentera Bersekutu mengambil balik Tanah Melayu dan Singapura dari tangan Jepun. Mereka telah diberi latihan membuat serang hendap, serangan dan sabotaj untuk persiapan menghadapi Operasi Zipper.
Untuk menemui keperluan ini, Richardson telah pun mengaturkan beberapa tugas dan peranan yang patut dimainkan oleh Gerila Wataniah, termasuk:
Menyerang dan membinasakan Markas Tentera Jepun, termasuk ibu pejabatnya pada bila-bila masa yang difikirkan sesuai.
Bertindak sebagai pemandu kepada Tentera Bersekutu yang telah mendarat berhampiran dengan kawasan mereka.
Mengagalkan rancangan Tentera Jepun yang hendak membinasakan segala benda atau perkara yang ada apabila mereka bersiap untuk berjuang atau mengundurkan diri.
Apabila serangan daripada pihak Tentera Bersekutu bermula, Gerila Wataniah hendaklah mematikan alat komunikasi Jepun seperti telefon dan "wireless" dengan cara menyembunyikan "switchbox"nya.
Menghidupkan semula semua alat komunikasi apabila tentangan terhadap Jepun telah berjaya.
Mempelopori pemberontakan orang awam untuk menentang Jepun di seluruh negara secara serentak.
Apabila Jepun sudah menyerah kalah dan kemungkinan Tentera Bersekutu belum tiba di daerah-daerah penting, Gerila Wataniah hendaklah keluar mengambil alih kawasan-kawasan tersebut untuk mewujudkan suasana tenteram bagi memastikan tidak berlakunya pertumpahan darah di kalangan penduduk-penduduk tempatan.
Melatih orang-orang kampung yang menyertai gerakan ini, serta mendapatkan sokongan daripada penghulu dan ketua kampung bekerjasama terlibat secara aktif dengan pasukan ini.
Di sepanjang tahun 1944, Yeop Mahidin telah dapat menarik ramai anggota awam untuk menyertai gerila ini serta berjaya menyerapkan perasaan anti-Jepun di kalangan mereka. Antara nama-nama yang terkenal pernah berada di bawahnya ialah:
Abdul Razak bin Hussein - Perdana Menteri Malaysia Kedua
Ghazali bin Shafie - Bekas Menteri Dalam Negeri
The Malayan Volunteer Infantry, Perak - Mac 1915
The Malayan Volunteer Infantry, Selangor - 1915/1916
The Malayan Volunteer Infantry, Pahang - April 1916
The Malayan Volunteer Infantry, N. Sembilan - Sept 1916
PENYUSUNAN SEMULA
Tahun 1921 sehingga 1937 merupakan satu era penyusunan semula ke atas pasukan Sukarela di Negeri-negeri Melayu Bersekutu dan Negeri-negeri Selat. Di Negeri-negeri Selat, Pasukan SVC, SVA dan SVI, memulakan proses penyusunan semula pada 1921. Pasukan-pasukan ini telah digabungkan dan diberi nama baru sebagai Straits Settlement Volunteer Force (SSVF) dengan ibu pejabatnya di Singapura. Leftenan Kolonel P. E. Spencer telah dilantik menjadi Komandan SSVF yang pertama dan di samping itu, terdapat juga orang-orang Melayu yang telah diberi jawatan pegawai, terutama daripada pasukan SSVF Melaka seperti :
Kapten Muhd Ali bin Maidin.
Leftenan Abbas bin Said (kemudiannya memasuki Askar Melayu).
Leftenan Abu Bakar bin Umar.
Leftenan Jetti bin Ahmad.
Leftenan Usman bin Kering (Datok Naning).
Manakala pada tahun 1937, pasukan Sukarela Malay States Volunteer Rifles (MSVR) juga telah disusun semula dan diberi nama baru yang dikenali sebagai Federated Malay States Volunteer Force (FMSVF). Semasa Perang Dunia Kedua, pasukan inilah sebenarnya yang terlibat penuh membantu angkatan tentera lain untuk menentang Jepun.
Pasukan ini mempunyai batalion-batalionnya di setiap negeri, di samping itu mempunyai kompeni 'machine gun', kompeni orang Cina dan pasukan meriam (light battery). Pecahan batalionnya adalah seperti berikut:
Batalion 1 - Perak
Batalion 2 - Selangor
Batalion 3 - Negeri Sembilan
Batalion 4 - Pahang
Dari gagasan P&PWVF, SSVF dan FMSVF inilah bermulanya sejarah pasukan Sukarela di negara ini. Secara amnya dapat disimpulkan bahawa Perang Dunia Pertama (1914-1918) telah menjadi faktor penggerak penubuhan pasukan Sukarela, dan di antara pusat pasukan Sukarela yang ulung sekali ditubuhkan ialah di Sultan Idris Training College (SITC), Tanjung Malim. Pasukan ini dikenali sebagai Sultan Idris Training College Volunteer Force atau SITCVF.
Pada tahun 1929, satu kontinjen Sukarela dari Tanah Melayu telah dihantar ke England untuk menghadiri upacara kemahkotaan Raja dan Ratu United Kingdom. Manakala pada tahun 1934, telah memperlihatkan P&PWVF dan MSVR dianugerahkan Panji-panji Rejimen masing-masing di samping menerima Panji-Panji DiRaja.
PENGORBANAN PASUKAN SUKARELA
Dalam tahun 1941, Jepun telah mengisytiharkan perang ke atas Malaya dan mula mendarat di Kota Bharu pada 8 Disember 1941. Dengan kehadiran Jepun itu semua anggota pasukan Sukarela dari FMSVF, UFMSVF, SSVF dan SITCVF telah dikerah berkhidmat sepenuh masa bersama-sama tentera British dan Askar Melayu untuk menentang tentera Jepun.
Pada 15 Februari 1942, pihak British telah diisytiharkan kalah kepada Jepun. Ramai di antara anggota-anggota Sukarela berkenaan telah terkorban dan menerima nasib yang sama seperti anggota-anggota pasukan Tetap. Mereka yang ditawan telah ditempatkan di khemah tahanan Ferrer Park, Singapura. Ramai di antara mereka telah dihantar ke Siam sebagai buruh paksaan untuk membina landasan keretapi maut, dan salah seorang daripada mereka yang boleh dianggap sebagai wira bangsa dan dibanggakan oleh anggota sukarela ialah Allahyarham Lt Yazid bin Ahmad (dari FMSVF, meninggal semasa di Siam).
Begitu juga dengan peristiwa beberapa orang pegawai Sukarela yang sanggup menggadaikan nyawa. Pada 28 Februari 1942, beberapa orang pegawai dari pasukan sukarela telah dijatuhi hukuman bunuh oleh Jepun kerana keengganan mereka menanggalkan pakaian seragam. Di antara mereka yang dibunuh oleh Jepun ialah :
Kapten Raja Aman Shah bin Raja Harun Ar-Rashid (FMSVF)
Leftenan Abbas bin Said (SSVF)
Leftenan Abu Bakar bin Umar (SSVF)
Leftenan Usman bin Kering (Datok Naning) (SSVF)
Manakala pegawai-pegawai sukarela British yang terkorban ialah :
Kapten J.T. Horsburgh (SSVF)
Kapten H.R. Rix (FMSVF)
Leftenan G.D. Haggit (SSVF)
Leftenan G.F.D Stephen (FMSVF)
PERTEMUAN DI BATU TALAM
Pada tahun 1944, Ibu pejabat Force 136 (bertempat di Colombo), telah menghantar Leftenan Kolonel J. Douglas Richardson ke Pahang untuk mewujudkan satu kumpulan gerakan anti-Jepun. Setibanya di Pahang, beliau telah terperanjat kerana gerakan tersebut telahpun diwujudkan oleh seorang pemuda anak watan berusia dua puluh enam tahun bernama Yeop Mahidin bin Mohamed Shariff (Dato' Yeop Mahidin menjadi Pengarah Askar Wataniah yang pertama dan telah kembali kerahmatullah pada 19 Disember 1999).
Tanggal 15 Julai 1945, Leftenan Kolonel Richardson telah menulis surat kepada Yeop Mahidin untuk mengadakan pertemuan di antara mereka berdua. Pada 23 Julai 1945 bertempat di Batu Talam, Kuala Lipis, bertemulah Richardson (nama samaran Kiwi) dengan Yeop Mahidin (Singa). Perbincangan selama empat jam telah diadakan, dan di antara persetujuan yang telah dicapai ialah:
Satu gerakan kumpulan sulit bersama telah ditubuhkan dan kumpulan ini diberi nama Gerila WATANIAH. (Perkataan 'Wataniah' telah diilhamkan daripada perkataan Vatan iaitu kumpulan gerila di Itali yang diketuai oleh Kamal Ataturk). Yeop Mahidin telah dicadangkan menjadi Pegawai Memerintah dengan pangkat Leftenan Kolonel, manakala Sultan Pahang telah dicadangkan sebagai Kolonel Kehormat.
South East Asia Command (di Colombo) dan Force 136 akan memberi bekalan senjata, pakaian seragam, makanan, set komunikasi dan lain-lain keperluan.
Kumpulan gerakan ini ditubuhkan untuk tugas penting bagi membantu Tentera Bersekutu mengambil balik Tanah Melayu dan Singapura dari tangan Jepun. Mereka telah diberi latihan membuat serang hendap, serangan dan sabotaj untuk persiapan menghadapi Operasi Zipper.
Untuk menemui keperluan ini, Richardson telah pun mengaturkan beberapa tugas dan peranan yang patut dimainkan oleh Gerila Wataniah, termasuk:
Menyerang dan membinasakan Markas Tentera Jepun, termasuk ibu pejabatnya pada bila-bila masa yang difikirkan sesuai.
Bertindak sebagai pemandu kepada Tentera Bersekutu yang telah mendarat berhampiran dengan kawasan mereka.
Mengagalkan rancangan Tentera Jepun yang hendak membinasakan segala benda atau perkara yang ada apabila mereka bersiap untuk berjuang atau mengundurkan diri.
Apabila serangan daripada pihak Tentera Bersekutu bermula, Gerila Wataniah hendaklah mematikan alat komunikasi Jepun seperti telefon dan "wireless" dengan cara menyembunyikan "switchbox"nya.
Menghidupkan semula semua alat komunikasi apabila tentangan terhadap Jepun telah berjaya.
Mempelopori pemberontakan orang awam untuk menentang Jepun di seluruh negara secara serentak.
Apabila Jepun sudah menyerah kalah dan kemungkinan Tentera Bersekutu belum tiba di daerah-daerah penting, Gerila Wataniah hendaklah keluar mengambil alih kawasan-kawasan tersebut untuk mewujudkan suasana tenteram bagi memastikan tidak berlakunya pertumpahan darah di kalangan penduduk-penduduk tempatan.
Melatih orang-orang kampung yang menyertai gerakan ini, serta mendapatkan sokongan daripada penghulu dan ketua kampung bekerjasama terlibat secara aktif dengan pasukan ini.
Di sepanjang tahun 1944, Yeop Mahidin telah dapat menarik ramai anggota awam untuk menyertai gerila ini serta berjaya menyerapkan perasaan anti-Jepun di kalangan mereka. Antara nama-nama yang terkenal pernah berada di bawahnya ialah:
Abdul Razak bin Hussein - Perdana Menteri Malaysia Kedua
Ghazali bin Shafie - Bekas Menteri Dalam Negeri
Menjelang Ogos 1945, ramai pemimpin Gerila Wataniah telah melepaskan pekerjaan awam mereka demi menyertai Gerila Wataniah sepenuhnya. Kekuatan mereka ketika itu telah meningkat seramai 254 orang. Pada Mei 1945, sekumpulan Gerila Wataniah seramai 26 orang telah melancarkan satu serang hendap ke atas konvoi Jepun yang dalam perjalanan menuju ke Gua Musang. Mereka telah berjaya membunuh 30 hingga 40 orang tentera Jepun dan memusnahkan 41 buah kenderaan. Kejadian ini amat memeranjatkan pihak Jepun kerana selama ini mereka tidak pernah mengetahui tentang kewujudan Gerila Wataniah.
DARURAT
Selepas Jepun menyerah kalah, Parti Komunis Malaya (PKM) telah m
ula mempertingkatkan aktiviti mereka demi menuntut hak kuasa pemerintahan. Pemberontakan bersenjata terhadap pemerintahan kerajaan British telah dilakukan, di mana pada 16 Jun 1948, satu peristiwa pembunuhan kejam ke atas tiga orang pengurus ladang di Eiphil dan Phin Soon Estates Sungai Siput, Perak telah terjadi. Berlanjutan kejadian tersebut, Darurat telah diisytiharkan di seluruh Persekutuan Tanah Melayu. Ordinan Darurat telah diisytiharkan pada 19 Jun 1948 di Singapura. Kini keperluan tenaga pasukan bersenjata perlu dipenuhi untuk membantu pasukan Tetap menghadapi suasana Darurat.
Oleh kerana tindakan Komunis kian lama kian rancak, maka pihak pentadbiran British telah merombak pasukan Polis Sukarela bagi mewujudkan Pasukan 'Home Guard' dan Pasukan Kawalan Kampung (Kampung Guards). Pasukan ini terdiri daripada berbilang bangsa yang majoritinya orang Melayu dan Cina. Walau bagaimanapun, di kalangan anggota pasukan-pasukan ini, terdapat juga beberapa orang talibarut komunis. Akibatnya, banyaklah butir-butir mengenai gerakan kedua-dua pasukan ini dapat diketahui terlebih dahulu oleh pihak Komunis. Keadaan ini menyebabkan Pasukan Home Guard dan Pasukan Kawalan Kampung tidak dapat memainkan peranan dengan berkesan.
Tambahan pula, bilangan anggota pasukan-pasukan ini adalah terlalu kecil dibandingkan dengan anggota Komunis. Hal ini adalah kerana sikap kerajaan British yang sentiasa berwaspada serta berusaha untuk mengurangkan perbelanjaan menghadapi darurat, lebih-lebih lagi apabila melibatkan tentera-tenteranya di Tanah Melayu. Dalam menghadapi masalah ini, kerajaan British secara bijaknya telah mempergunakan sumber-sumber dari Tanah Melayu sendiri. Pada permulaannya, penubuhan Home Guard ditumpukan di pekan-pekan kecil, kampung-kampung baru (New Villages) dan sasaran penting. Mereka telah bertindak sebagai pemberi maklumat mengenai segala aktiviti dan kegiatan Komunis. Pasukan Home Guard khususnya telah dibentuk pada Jun 1948 iaitu selepas pembubaran pasukan FMSVF.
Antara tugas-tugas utama yang dijalankan oleh mereka ialah:
Mengendalikan balai-balai polis.
Sekatan jalan raya.
Operasi penapisan di tempat-tempat awam.
Sehingga ke akhir tahun 1949, kebanyakan rakyat beranggapan bahawa tugas Darurat ialah tanggungjawab kerajaan dan pasukan keselamatan sahaja. Sebenarnya, menjelang tahun 1951, tidak kurang daripada 3,400 orang awam telah terbunuh akibat darurat.
Lantaran itu, Sir Henry Gurney (Pesuruhjaya Tinggi British di Tanah Melayu) telah membuat satu rancangan untuk menghadapi Komunis. Rancangannya memperlihatkan penglibatan rakyat secara sukarela di dalam kempen yang dikenali sebagai Kempen Bulan Rakyat Melawan Pengganas. Dalam kempen ini , rakyat telah digalakkan menjadi sukarelawan ataupun anggota Home Guard. Faktor serta-merta yang mendorong rakyat menyahut kempen ini adalah kerana kekejaman serta keganasan Komunis yang tidak mengira mangsa khasnya dalam dua tragedi. Tragedi pertama ialah kejadian pembakaran Pekan Simpang Tiga di Sitiawan, Perak, pada 4 Februari 1950. Dalam kejadian ini, kira-kira 1,000 orang telah kehilangan rumah. Tragedi kedua, peristiwa berdarah yang berlaku di Bukit Kepong, Muar, Johor pada 23 Februari 1950. Balai Polis Bukit Kepong telah diserang dan dibakar mengakibatkan kematian sebahagian besar anggota-anggota polis biasa dan polis bantuan.
BERMULANYA PASUKAN ASKAR WATANIAH MALAYSIA
Tamatnya Darurat pada tahun 1958 (secara rasminya pada 31 Julai 1960), pasukan Home Guard telahpun diputuskan untuk pembubaran. Namun begitu, masih ramai di kalangan anggota-anggota Sukarela terutamanya daripada pasukan Home Guard masih ingin meneruskan aktiviti mereka dalam perkhidmatan Sukarela.
Walau bagaimanapun setelah mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957, kerajaan telah mula sedar tentang pentingnya penglibatan rakyat dalam menjaga keamanan negara. Kerajaan berpendapat amatlah perlu semangat berkhidmat secara sukarela dihidupkan dan dikekalkan. Justeru itu, pada tahun 1958 kerajaan telah mengambil keputusan untuk menyusun semula semua pasukan Sukarela supaya ia menjadi lebih tersusun dan berkesan.
Sesuai dengan keputusan itu, satu undang-undang bagi tujuan penubuhan pasukan tersebut telah digubal. Undang-undang utama yang telah digubal ialah The Territorial Army Ordinance, 1958, The Territorial Army (Terms of Service) Regulation 1959, dan The Territorial Army (Pay and Allowances ) Rules, 1959.
Berpandukan kepada undang-undang ini, pada 1 Jun 1958, tertubuhlah pasukan Askar Wataniah Malaysia dan seorang Pengarah Askar Wataniah telah dilantik. Jabatanarah Askar Wataniah seterusnya diletakkan di bawah pengawasan dan kawalan Ketua Turus Tentera Darat. Tujuan utama penubuhan pasukan Askar Wataniah adalah untuk melatih belia-belia negara dengan latihan ketenteraan sepenuhnya supaya membolehkan mereka menjadi anggota simpanan tentera yang bersedia serta mampu membantu pasukan keselamatan mempertahankan negara apabila keadaan memerlukan.
Pada peringkat permulaan, ramai anggota bekas pasukan Home Guard, Volunteer Force, Pasukan Sukarelawan dan Pegawai Tentera yang telah bersara, menyertai Askar Wataniah dan merekalah yang menjadi pelopor kepada penubuhan pasukan Askar Wataniah ini. Untuk peringkat awal, Askar Wataniah Malaysia telah dibahagikan kepada dua kumpulan iaitu :
Pasukan Teknikal
Pasukan Infantri
Untuk kemudahan latihan, empat kem latihan telah didirikan di tempat-tempat berikut:
Tanjung Keling, Melaka.
Mentakab, Pahang.
Pasir Puteh, Kelantan.
Siputeh, Perak.
Pada tahun 1963, sekali lagi pasukan Askar Wataniah telah terlibat dalam penyusunan semula. Pada tahun ini juga, Persekutuan Tanah Melayu telah digantikan dengan nama Malaysia yang mana ia merangkumi Singapura, Sabah dan Sarawak. Penubuhan Malaysia pada 16 September 1963 bagaimanapun telah ditentangi oleh kerajaan Indonesia (pimpinan Presiden Sukarno). Ini telah mengakibatkan pihak Indonesia melancarkan konfrontasi terhadap Malaysia dan sekali lagi keselamatan negara terancam. Sebilangan besar anggota-anggota ini telah dikerah berkhidmat sepenuh masa bagi membantu tentera Tetap menjalankan tugas. Dengan timbulnya pelbagai ancaman terhadap keselamatan negara, pasukan Askar Wataniah mula diperbesarkan. Ia telah dibahagikan kepada dua bahagian seperti berikut:
Bahagian Pertahanan Pertama
Ia terdiri daripada Pasukan Infantri dan Pasukan Teknikal. Pasukan Infantri mengandungi 4 batalion, iaitu:
11 Bn Inf AW - diserap menjadi 23 RAMD.
12 Bn Inf AW - diserap menjadi 24 RAMD.
13 Bn Inf AW - diserap menjadi 25 RAMD.
14 Bn Inf AW - diserap menjadi 9 Renjer DiRaja.
Pasukan Teknikal pula mengandungi pasukan seperti berikut:
Semboyan.
Jurutera.
Pengangkutan dan Bekalan.
Jurutera Letrik dan Jentera.
Kelengkapan.
Probos.
Bahagian Pertahanan Kedua
Sebanyak dua belas Pasukan Pertahanan Tempatan (PPT) atau Local Defence Corps (LDC) telah ditubuhkan. Tiap-tiap sebuah negeri mempunyai satu pasukan ini, manakala Sabah menubuhkannya dalam tahun 1968 dan Sarawak pada tahun 1973.
Pada masa ini sebilangan besar pegawai dan anggota Sukarela dari beberapa pasukan LDC telah dikerah berkhidmat sepenuh masa untuk membantu Angkatan Tetap menghadapi ancaman konfrontasi ini. Tugas utama yang telah diberikan kepada Askar Wataniah Malaysia ialah menjaga keselamatan semua lokasi sasaran penting dan ada di antara mereka telah dihantar ke Singapura, Sabah dan Sarawak.
Tragedi 13 Mei 1969 sekali lagi memperlihatkan keempat-empat batalion infantri (AW) yang wujud, dikerah semula dan pada 1 Mac 1978 mereka telah diserapkan ke dalam Angkatan Tetap bagi memenuhi keperluan pembesaran Tentera Darat.
Sesuai dengan pembesaran Tentera Darat di bawah rancangan Pembangunan Istimewa Angkatan Tetap (PERISTA), Askar Wataniah Malaysia juga turut diperbesarkan. Ini telah menampakkan kepentingan Pasukan Tentera Simpanan dalam konteks keselamatan dan pembangunan negara. Pada awal tahun 80-an, pentadbiran Askar Wataniah Malaysia keseluruhannya telah diubahsuai dan disusun semula.
KERAHAN LEBUHRAYA TIMUR-BARAT (LRTB)
Hasrat kerajaan untuk membangunkan kawasan Utara Semenanjung telah dimulakan dengan pembinaan jalan raya menghubungi pekan Grik di Perak dengan Jeli di Kelantan. Usaha pembinaan ini bermula pada tahun 1974 dan pada masa yang sama wujudnya percubaan-percubaan PKM untuk menyusup masuk ke Semenanjung dari Selatan Thailand. Mereka telah menimbulkan berbagai-bagai ancaman terhadap pembinaan Lebuh raya Timur-Barat (LRTB), serta berhasrat untuk menggagalkan usaha pembinaan ini. Permulaan pengkhianatan PKM di LRTB ini adalah dengan berlakunya pemusnahan 69 buah loji/jentera pembinaan serta pembunuhan dua orang awam pada 24 Mei 1974, 11 Ogos 74 dan 19 Ogos 74. Untuk menangani situasi ini, ramai anggota Sukarela Askar Wataniah Malaysia telah dikerah berkhidmat sepenuh masa bagi menjaga keselamatan di sepanjang LRTB. Pada permulaannya anggota-anggota Kerahan ini telah disusun mengikut platun-platun dan ditugaskan di pos-pos tertentu sepanjang LRTB.
Pada tahun 80-an, struktur platun-platun ini telah disusun semula dan diwujudkan batalion-batalion infantri siri 300 bagi tujuan memperkemaskan lagi kawalan dan pentadbiran anggota Kerahan ini. Walau bagaimanapun, Batalion Siri 300 ini tidak termasuk dalam struktur atau organisasi Rejimen Askar Wataniah Malaysia kerana ia merupakan satu pasukan sementara dan kewujudannya adalah semata-mata berdasarkan keperluan operasi. Sebagaimana yang sedia maklum, Askar Wataniah adalah Pasukan Simpanan Tentera Darat yang mempunyai peranan amat penting dan penuh ertinya dalam konteks pertahanan negara kita. Dalam usia 41 tahun yang lalu banyak pengalaman telah dialami. Konfrontasi Indonesia dan peristiwa 13 Mei adalah bukti di mana tenaga anggota Askar Wataniah amat diperlukan untuk menjalankan berbagai-bagai tugas keselamatan. Pendek kata, kekuatan tentera perlu diseimbangkan bagi membendung dan menghapuskan ancaman yang dihadapi seperti :
Ancaman terhadap Ketenteraman Awam.
Ancaman berpunca dari luar negeri.
Tujuan penyusunan semula adalah untuk membentuk satu organisasi yang lebih 'functional' dan teratur demi menentukan pentadbiran yang lebih sempurna serta meninggikan lagi mutu latihan anggota-anggota Sukarela. Adalah wajar bagi Tentera Darat untuk menyediakan Pasukan Simpanan yang secukupnya dan boleh dikerah dalam masa yang singkat apabila diperlukan.
PEMBESARAN AW
Dalam perkembangan penyusunan semula pasukan Askar Wataniah telah mengstruktur semula pasukan-pasukan Siri 500 AW dengan mewujudkan rejimen-rejimen di setiap Negeri. Pada tahun 1997 Askar wataniah telah berjaya menambah 4 x Rejimen (MAT ke 353 pada 28 Julai 1996) secara 'ad-hoc' mulai 18 Ogos 1997 dengan menggunakan sumber perjawatan Bn ke 4 dan Bn ke 5 Siri 500 AW sedia ada . Rejimen-rejimen tersebut adalah seperti berikut :
Rej 513 AW - Sg Petani, Kedah.
Rej 514 AW - Bukit Beruang, Melaka.
Rej 515 AW - Jalan Ampang Kuala Lumpur (Sekarang Wangsa Bukit Keramat)
Rej 516 AW - Tawau, Sabah.
KOMITMEN KERAJAAN NEGERI MELALUI JAWATANKUASA PENDUKUNG
Untuk mewujudkan sistem pertahanan setempat dengan menggalakkan penyertaan rakyat dalam AW, galakan dan kerjasama kerajaan negeri telah diperolehi m
elalui Penubuhan Jawatankuasa Pendukung AW (JAKPAW) di setiap negeri. selaras dengan itu jawatankuasa Panglima-panglima ke 299 pada 5 Apr 95 telah meluluskan konsep anak angkat melalui JAKPAW negeri-negeri. Peranan dan fungsi JAKPAW ialah berlandaskan PMAT 1/96. JAKPAW telah memberikan sokongan dan menyemarakkan pembangunan AW.
DARURAT
Selepas Jepun menyerah kalah, Parti Komunis Malaya (PKM) telah m
ula mempertingkatkan aktiviti mereka demi menuntut hak kuasa pemerintahan. Pemberontakan bersenjata terhadap pemerintahan kerajaan British telah dilakukan, di mana pada 16 Jun 1948, satu peristiwa pembunuhan kejam ke atas tiga orang pengurus ladang di Eiphil dan Phin Soon Estates Sungai Siput, Perak telah terjadi. Berlanjutan kejadian tersebut, Darurat telah diisytiharkan di seluruh Persekutuan Tanah Melayu. Ordinan Darurat telah diisytiharkan pada 19 Jun 1948 di Singapura. Kini keperluan tenaga pasukan bersenjata perlu dipenuhi untuk membantu pasukan Tetap menghadapi suasana Darurat.
Oleh kerana tindakan Komunis kian lama kian rancak, maka pihak pentadbiran British telah merombak pasukan Polis Sukarela bagi mewujudkan Pasukan 'Home Guard' dan Pasukan Kawalan Kampung (Kampung Guards). Pasukan ini terdiri daripada berbilang bangsa yang majoritinya orang Melayu dan Cina. Walau bagaimanapun, di kalangan anggota pasukan-pasukan ini, terdapat juga beberapa orang talibarut komunis. Akibatnya, banyaklah butir-butir mengenai gerakan kedua-dua pasukan ini dapat diketahui terlebih dahulu oleh pihak Komunis. Keadaan ini menyebabkan Pasukan Home Guard dan Pasukan Kawalan Kampung tidak dapat memainkan peranan dengan berkesan.
Tambahan pula, bilangan anggota pasukan-pasukan ini adalah terlalu kecil dibandingkan dengan anggota Komunis. Hal ini adalah kerana sikap kerajaan British yang sentiasa berwaspada serta berusaha untuk mengurangkan perbelanjaan menghadapi darurat, lebih-lebih lagi apabila melibatkan tentera-tenteranya di Tanah Melayu. Dalam menghadapi masalah ini, kerajaan British secara bijaknya telah mempergunakan sumber-sumber dari Tanah Melayu sendiri. Pada permulaannya, penubuhan Home Guard ditumpukan di pekan-pekan kecil, kampung-kampung baru (New Villages) dan sasaran penting. Mereka telah bertindak sebagai pemberi maklumat mengenai segala aktiviti dan kegiatan Komunis. Pasukan Home Guard khususnya telah dibentuk pada Jun 1948 iaitu selepas pembubaran pasukan FMSVF.
Antara tugas-tugas utama yang dijalankan oleh mereka ialah:
Mengendalikan balai-balai polis.
Sekatan jalan raya.
Operasi penapisan di tempat-tempat awam.
Sehingga ke akhir tahun 1949, kebanyakan rakyat beranggapan bahawa tugas Darurat ialah tanggungjawab kerajaan dan pasukan keselamatan sahaja. Sebenarnya, menjelang tahun 1951, tidak kurang daripada 3,400 orang awam telah terbunuh akibat darurat.
Lantaran itu, Sir Henry Gurney (Pesuruhjaya Tinggi British di Tanah Melayu) telah membuat satu rancangan untuk menghadapi Komunis. Rancangannya memperlihatkan penglibatan rakyat secara sukarela di dalam kempen yang dikenali sebagai Kempen Bulan Rakyat Melawan Pengganas. Dalam kempen ini , rakyat telah digalakkan menjadi sukarelawan ataupun anggota Home Guard. Faktor serta-merta yang mendorong rakyat menyahut kempen ini adalah kerana kekejaman serta keganasan Komunis yang tidak mengira mangsa khasnya dalam dua tragedi. Tragedi pertama ialah kejadian pembakaran Pekan Simpang Tiga di Sitiawan, Perak, pada 4 Februari 1950. Dalam kejadian ini, kira-kira 1,000 orang telah kehilangan rumah. Tragedi kedua, peristiwa berdarah yang berlaku di Bukit Kepong, Muar, Johor pada 23 Februari 1950. Balai Polis Bukit Kepong telah diserang dan dibakar mengakibatkan kematian sebahagian besar anggota-anggota polis biasa dan polis bantuan.
BERMULANYA PASUKAN ASKAR WATANIAH MALAYSIA
Tamatnya Darurat pada tahun 1958 (secara rasminya pada 31 Julai 1960), pasukan Home Guard telahpun diputuskan untuk pembubaran. Namun begitu, masih ramai di kalangan anggota-anggota Sukarela terutamanya daripada pasukan Home Guard masih ingin meneruskan aktiviti mereka dalam perkhidmatan Sukarela.
Walau bagaimanapun setelah mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957, kerajaan telah mula sedar tentang pentingnya penglibatan rakyat dalam menjaga keamanan negara. Kerajaan berpendapat amatlah perlu semangat berkhidmat secara sukarela dihidupkan dan dikekalkan. Justeru itu, pada tahun 1958 kerajaan telah mengambil keputusan untuk menyusun semula semua pasukan Sukarela supaya ia menjadi lebih tersusun dan berkesan.
Sesuai dengan keputusan itu, satu undang-undang bagi tujuan penubuhan pasukan tersebut telah digubal. Undang-undang utama yang telah digubal ialah The Territorial Army Ordinance, 1958, The Territorial Army (Terms of Service) Regulation 1959, dan The Territorial Army (Pay and Allowances ) Rules, 1959.
Berpandukan kepada undang-undang ini, pada 1 Jun 1958, tertubuhlah pasukan Askar Wataniah Malaysia dan seorang Pengarah Askar Wataniah telah dilantik. Jabatanarah Askar Wataniah seterusnya diletakkan di bawah pengawasan dan kawalan Ketua Turus Tentera Darat. Tujuan utama penubuhan pasukan Askar Wataniah adalah untuk melatih belia-belia negara dengan latihan ketenteraan sepenuhnya supaya membolehkan mereka menjadi anggota simpanan tentera yang bersedia serta mampu membantu pasukan keselamatan mempertahankan negara apabila keadaan memerlukan.
Pada peringkat permulaan, ramai anggota bekas pasukan Home Guard, Volunteer Force, Pasukan Sukarelawan dan Pegawai Tentera yang telah bersara, menyertai Askar Wataniah dan merekalah yang menjadi pelopor kepada penubuhan pasukan Askar Wataniah ini. Untuk peringkat awal, Askar Wataniah Malaysia telah dibahagikan kepada dua kumpulan iaitu :
Pasukan Teknikal
Pasukan Infantri
Untuk kemudahan latihan, empat kem latihan telah didirikan di tempat-tempat berikut:
Tanjung Keling, Melaka.
Mentakab, Pahang.
Pasir Puteh, Kelantan.
Siputeh, Perak.
Pada tahun 1963, sekali lagi pasukan Askar Wataniah telah terlibat dalam penyusunan semula. Pada tahun ini juga, Persekutuan Tanah Melayu telah digantikan dengan nama Malaysia yang mana ia merangkumi Singapura, Sabah dan Sarawak. Penubuhan Malaysia pada 16 September 1963 bagaimanapun telah ditentangi oleh kerajaan Indonesia (pimpinan Presiden Sukarno). Ini telah mengakibatkan pihak Indonesia melancarkan konfrontasi terhadap Malaysia dan sekali lagi keselamatan negara terancam. Sebilangan besar anggota-anggota ini telah dikerah berkhidmat sepenuh masa bagi membantu tentera Tetap menjalankan tugas. Dengan timbulnya pelbagai ancaman terhadap keselamatan negara, pasukan Askar Wataniah mula diperbesarkan. Ia telah dibahagikan kepada dua bahagian seperti berikut:
Bahagian Pertahanan Pertama
Ia terdiri daripada Pasukan Infantri dan Pasukan Teknikal. Pasukan Infantri mengandungi 4 batalion, iaitu:
11 Bn Inf AW - diserap menjadi 23 RAMD.
12 Bn Inf AW - diserap menjadi 24 RAMD.
13 Bn Inf AW - diserap menjadi 25 RAMD.
14 Bn Inf AW - diserap menjadi 9 Renjer DiRaja.
Pasukan Teknikal pula mengandungi pasukan seperti berikut:
Semboyan.
Jurutera.
Pengangkutan dan Bekalan.
Jurutera Letrik dan Jentera.
Kelengkapan.
Probos.
Bahagian Pertahanan Kedua
Sebanyak dua belas Pasukan Pertahanan Tempatan (PPT) atau Local Defence Corps (LDC) telah ditubuhkan. Tiap-tiap sebuah negeri mempunyai satu pasukan ini, manakala Sabah menubuhkannya dalam tahun 1968 dan Sarawak pada tahun 1973.
Pada masa ini sebilangan besar pegawai dan anggota Sukarela dari beberapa pasukan LDC telah dikerah berkhidmat sepenuh masa untuk membantu Angkatan Tetap menghadapi ancaman konfrontasi ini. Tugas utama yang telah diberikan kepada Askar Wataniah Malaysia ialah menjaga keselamatan semua lokasi sasaran penting dan ada di antara mereka telah dihantar ke Singapura, Sabah dan Sarawak.
Tragedi 13 Mei 1969 sekali lagi memperlihatkan keempat-empat batalion infantri (AW) yang wujud, dikerah semula dan pada 1 Mac 1978 mereka telah diserapkan ke dalam Angkatan Tetap bagi memenuhi keperluan pembesaran Tentera Darat.
Sesuai dengan pembesaran Tentera Darat di bawah rancangan Pembangunan Istimewa Angkatan Tetap (PERISTA), Askar Wataniah Malaysia juga turut diperbesarkan. Ini telah menampakkan kepentingan Pasukan Tentera Simpanan dalam konteks keselamatan dan pembangunan negara. Pada awal tahun 80-an, pentadbiran Askar Wataniah Malaysia keseluruhannya telah diubahsuai dan disusun semula.
KERAHAN LEBUHRAYA TIMUR-BARAT (LRTB)
Hasrat kerajaan untuk membangunkan kawasan Utara Semenanjung telah dimulakan dengan pembinaan jalan raya menghubungi pekan Grik di Perak dengan Jeli di Kelantan. Usaha pembinaan ini bermula pada tahun 1974 dan pada masa yang sama wujudnya percubaan-percubaan PKM untuk menyusup masuk ke Semenanjung dari Selatan Thailand. Mereka telah menimbulkan berbagai-bagai ancaman terhadap pembinaan Lebuh raya Timur-Barat (LRTB), serta berhasrat untuk menggagalkan usaha pembinaan ini. Permulaan pengkhianatan PKM di LRTB ini adalah dengan berlakunya pemusnahan 69 buah loji/jentera pembinaan serta pembunuhan dua orang awam pada 24 Mei 1974, 11 Ogos 74 dan 19 Ogos 74. Untuk menangani situasi ini, ramai anggota Sukarela Askar Wataniah Malaysia telah dikerah berkhidmat sepenuh masa bagi menjaga keselamatan di sepanjang LRTB. Pada permulaannya anggota-anggota Kerahan ini telah disusun mengikut platun-platun dan ditugaskan di pos-pos tertentu sepanjang LRTB.
Pada tahun 80-an, struktur platun-platun ini telah disusun semula dan diwujudkan batalion-batalion infantri siri 300 bagi tujuan memperkemaskan lagi kawalan dan pentadbiran anggota Kerahan ini. Walau bagaimanapun, Batalion Siri 300 ini tidak termasuk dalam struktur atau organisasi Rejimen Askar Wataniah Malaysia kerana ia merupakan satu pasukan sementara dan kewujudannya adalah semata-mata berdasarkan keperluan operasi. Sebagaimana yang sedia maklum, Askar Wataniah adalah Pasukan Simpanan Tentera Darat yang mempunyai peranan amat penting dan penuh ertinya dalam konteks pertahanan negara kita. Dalam usia 41 tahun yang lalu banyak pengalaman telah dialami. Konfrontasi Indonesia dan peristiwa 13 Mei adalah bukti di mana tenaga anggota Askar Wataniah amat diperlukan untuk menjalankan berbagai-bagai tugas keselamatan. Pendek kata, kekuatan tentera perlu diseimbangkan bagi membendung dan menghapuskan ancaman yang dihadapi seperti :
Ancaman terhadap Ketenteraman Awam.
Ancaman berpunca dari luar negeri.
Tujuan penyusunan semula adalah untuk membentuk satu organisasi yang lebih 'functional' dan teratur demi menentukan pentadbiran yang lebih sempurna serta meninggikan lagi mutu latihan anggota-anggota Sukarela. Adalah wajar bagi Tentera Darat untuk menyediakan Pasukan Simpanan yang secukupnya dan boleh dikerah dalam masa yang singkat apabila diperlukan.
PEMBESARAN AW
Dalam perkembangan penyusunan semula pasukan Askar Wataniah telah mengstruktur semula pasukan-pasukan Siri 500 AW dengan mewujudkan rejimen-rejimen di setiap Negeri. Pada tahun 1997 Askar wataniah telah berjaya menambah 4 x Rejimen (MAT ke 353 pada 28 Julai 1996) secara 'ad-hoc' mulai 18 Ogos 1997 dengan menggunakan sumber perjawatan Bn ke 4 dan Bn ke 5 Siri 500 AW sedia ada . Rejimen-rejimen tersebut adalah seperti berikut :
Rej 513 AW - Sg Petani, Kedah.
Rej 514 AW - Bukit Beruang, Melaka.
Rej 515 AW - Jalan Ampang Kuala Lumpur (Sekarang Wangsa Bukit Keramat)
Rej 516 AW - Tawau, Sabah.
KOMITMEN KERAJAAN NEGERI MELALUI JAWATANKUASA PENDUKUNG
Untuk mewujudkan sistem pertahanan setempat dengan menggalakkan penyertaan rakyat dalam AW, galakan dan kerjasama kerajaan negeri telah diperolehi m
elalui Penubuhan Jawatankuasa Pendukung AW (JAKPAW) di setiap negeri. selaras dengan itu jawatankuasa Panglima-panglima ke 299 pada 5 Apr 95 telah meluluskan konsep anak angkat melalui JAKPAW negeri-negeri. Peranan dan fungsi JAKPAW ialah berlandaskan PMAT 1/96. JAKPAW telah memberikan sokongan dan menyemarakkan pembangunan AW.
Sokongan dan kerjasama yang dirancang oleh kerajaan negeri ialah :
Kem Gunasama
Promosi dan pendedahan tentang AW
Menggalakkan penyertaan melalui komitmen majikan
Untuk penyelarasan JAKPAW seluruh negeri, maka satu perundingan dikenali sebagai Sidang Pengerusi-Pengerusi Jawatankuasa Pendukung (SPJP) telah ditubuhkan pada 2 Nov 98. Ia bertujuan untuk menyelaraskan dasar dan aktiviti JAKPAW diperingkat Nasional. Pengerusi-Pengerusi JAKPAW terdiri daripada Setiausaha-Setiausaha Kerajaan Negeri yang merupakan ahli kepada SPJP.
SKAW
Forum khas ini diwujudkan untuk penyelarasan pendapat dan keseragaman pelaksanaan pembangunan Askar wataniah. Persidangan adalah dipengerusikan oleh Timbalan Panglima Tentera darat dan ahli-ahli terdiri daripada komander-komander Rejimen serta turut hadir wakil MKTD, wakil MK Medan TD, Wakil Divisyen, Wakil Puswatan dan Timbalan Komander PALAPES. Sejak penubuhan forum ini banyak kertas kerja telah dibentang dan dipersetujui untuk pembangunan AW.
Kem Gunasama
Promosi dan pendedahan tentang AW
Menggalakkan penyertaan melalui komitmen majikan
Untuk penyelarasan JAKPAW seluruh negeri, maka satu perundingan dikenali sebagai Sidang Pengerusi-Pengerusi Jawatankuasa Pendukung (SPJP) telah ditubuhkan pada 2 Nov 98. Ia bertujuan untuk menyelaraskan dasar dan aktiviti JAKPAW diperingkat Nasional. Pengerusi-Pengerusi JAKPAW terdiri daripada Setiausaha-Setiausaha Kerajaan Negeri yang merupakan ahli kepada SPJP.
SKAW
Forum khas ini diwujudkan untuk penyelarasan pendapat dan keseragaman pelaksanaan pembangunan Askar wataniah. Persidangan adalah dipengerusikan oleh Timbalan Panglima Tentera darat dan ahli-ahli terdiri daripada komander-komander Rejimen serta turut hadir wakil MKTD, wakil MK Medan TD, Wakil Divisyen, Wakil Puswatan dan Timbalan Komander PALAPES. Sejak penubuhan forum ini banyak kertas kerja telah dibentang dan dipersetujui untuk pembangunan AW.
About The Author
Share This
Subscribe Here
